Traditiegetrouw opende r.-k. begraafplaats St. Laurentius in Rotterdam voor Kerstmis haar deuren voor nabestaanden die met Kerstmis iemand moeten missen. Op deze vrijdagavond 20 december was bisschop Van den Hende te gast. In de kapel op de begraafplaats verzorgde de bisschop op deze kerstlichtjesavond samen met diaken Franck Baggen twee gebedsvieringen.

Diaken Franck Baggen heet iedereen welkom. Hij is als diaken voorzitter van het bestuur van de begraafplaats. Het begraven van de doden is een van de zeven werken van barmhartigheid. “Op deze kerstlichtjesavond vieren we dat het licht van Kerstmis doorbreekt in de duisternis. We voelen ons verbonden met onze geliefden die ons in de dood zijn voorgegaan”, zegt hij.

In de eerste gebedsviering zingt het Kaapverdisch kinderkoor van de Portugees sprekende parochie uit Rotterdam (Paróquia Nossa Senhora da Paz). In de tweede viering zingt jongerenkoor JOKO uit Krimpen aan den IJssel (Parochie H. Christoffel).

Bisschop Van den Hende houdt deze avond een korte overweging, nadat is gelezen uit de Schrift (Lucas 1, 26-38). “Evangelie is een Grieks woord dat ‘blijde boodschap’ betekent”, vertelt de bisschop. “Het is een boodschap waar je moed uit haalt, een boodschap waar je kracht uit put, een boodschap die het fundament is van onze hoop. Hoop, kracht en moed heb je nodig als je te maken hebt met verdriet en gemis na het sterven van een dierbare. Vanavond staan we stil bij dat gemis, dat ons leven donker kan maken als er weinig ruimte is voor hoop en moed en kracht. Daarom lezen wij vanavond uit het evangelie, de blijde boodschap. We horen dat God zoveel van ons houdt, dat Hij niet ver weg is gebleven, maar juist dichtbij gekomen is.”

“God is in onze wereld gekomen, toen Jezus werd geboren. Toen Maria gevraagd werd om de moeder van Jezus te worden, werd haar dat niet opgedrongen, maar ze mocht met heel haar hart zeggen: mij geschiede naar uw woord. Ze wist toen nog niet dat Jezus een hele moeilijke tijd tegemoet zou gaan, en dat Hij zou sterven aan het kruis. Ook Maria heeft donkere tijden gekend. Maar het licht van het geloof, het licht van het vertrouwen in God, gaf haar kracht en moed.”

“Als we vanavond samen verbondenheid ervaren op deze kerstlichtjesavond, wil dat niet zeggen dat we alle duisternis kwijt zijn. Het licht van Kerstmis is geen kwestie van de knop omdraaien en alles is weer goed. Nee, je draagt de pijn van verlies met je mee. De eenzame momenten of dingen die je zou willen zeggen maar niet kwijt kunt, dat blijft allemaal bestaan. Maar wij geloven dat te midden van die moeilijke dingen, het licht van God en zijn liefde steeds een plaats mag hebben in ons hart als het donker is. Ook in onze woorden als een ander troost nodig heeft.”

“We mogen de Heer vragen: kom met uw licht in mijn hart, kom met uw licht in deze wereld waar zoveel duisternis is door lijden en dood, door oorlog en geweld, door armoede en honger. Als het licht van de Heer in vele harten gaat branden, kan dat onze wereld veranderen. Op de eerste plaats kan het ons leven veranderen als Jezus in ons hart welkom is met zijn licht, met zijn liefde zijn vrede. En zo is die geboorte van lang geleden niet alleen een stukje geschiedenis, maar ook een boodschap voor nu en voor later en een unieke gebeurtenis om ons aan vast te houden.”

In de tweede gebedsviering houdt diaken Franck Baggen een korte homilie. Hij vertelt over het geboortefeest dat Kerstmis is. Een geboortefeest vieren op een begraafplaats is misschien wat ongebruikelijk, geeft hij aan, maar sterven op aarde is in zekere zin geboren worden in de hemel. Voor de heiligen in de Kerk is dat zo. Hun sterfdatum is hun geboortedatum in de hemel. Hun kerkelijke feestdag is daarom hun sterfdag. “We bidden dat onze overledenen thuis mogen komen bij God, in het huis van de Vader waar ruimte is voor velen” (Johannes 12, 2).

“Met het feest van Kerstmis vieren we dat God mens wordt. En wij worden uitgenodigd om ons daarbij aan te sluiten, in de geestelijke zin van het woord. We mogen Christus handen en voeten geven in ons spreken en handelen, zijn oren en ogen zijn. We mogen Hem aan mensen laten zien in onze wereld als we in zijn naam er voor anderen zijn. Dat is onze roeping en die begint ook vandaag als we ons laten aanspreken door het Kind in de kribbe.”