Op vrijdag 22 juli reizen de jongeren van Praag in Tsjechië naar Polen, waar ze de komende dagen gastvrij worden ontvangen door enkele parochies in het gastbisdom Kielce. In de bus onderweg krijgen de jongeren uitleg over de heilige paus Johannes Paulus II. De Wereldjongerendagen zijn zijn initiatief. Door files onderweg wordt 's middags niet gestopt bij de afgesproken kerk. De eucharistie wordt later gevierd bij een rustplaats aan de snelweg. Pastoor Esteban Kross, vicaris-generaal van het bisdom Paramaribo en plebaan van de kathedraal, verzorgt de homilie.

Hij vertelt over de wonderlijke metamorfose van de rups die een vlinder wordt. In de cocon speelt zich een machtig proces van afbreken en weer opnieuw opbouwen af, tot de vlinder tevoorschijn komt. "Maria Magdalena is een mens waarin zich eveneens een metamorfose voltrekt door de omwerkende werking van Gods barmhartigheid. Zij heeft zich opengesteld voor die barmhartigheid van God. De ontmoeting met Jezus Christus, het gelaat van Gods barmhartigheid, heeft haar zo diep geraakt dat een radicale omkeer begon in haar leven."

Gods verlossende liefde en barmhartigheid

In zijn homilie vergelijkt hij haar met de man uit de parabel van de barmhartige Samaritaan: "Ze was als de man die in handen gevallen was van rovers die hem achterlieten aan de kant van de weg. De omstandigheden van haar leven, foute keuzes, misschien menselijke gebreken, verkeerde karaktertrekken en de neerwaartse spiraal van kwaad hadden haar beroofd van een toekomst. Ze had ervaren dat de mensen, net als de priester en de leviet in het verhaal van de barmhartige Samaritaan, met een boog om haar heen liepen. Ze had ervaren hoe mensen etiketten plakken en vooroordelen hebben. Ze was beroofd van mogelijkheden om een zinvol bestaan te leven, beroofd van hoop. Maar ze ontmoette Jezus en die verzorgde haar innerlijke wonden met de olie van aandacht en respect en met de de wijn van vergeving en hoop. Jezus had haar als het ware meegenomen naar een bijzondere herberg en wel die van Gods verlossende liefde en barmhartigheid. En daar begon de metamorfose in haar leven."

Het evangelie beschrijft haar als de eerste getuige van de verrijzenis en de eerste verkondiger, want zij verkondigt de verrijzenis aan de apostelen nog voordat die beseften wat er was gebeurd. "Ze heeft dat niet meteen zelf bedacht, ze dacht niet meteen aan verrijzenis. Ze was die vroege ochtend naar het graf gekomen niet om te kijken of Jezus verrezen was, maar om het dode lichaam van haar meester, die haar zoveel gegeven had, te balsemen als een laatste teken van dankbaarheid. Verbijsterd had ze gezien dat het graf leeg was en ze denkt dat de hogepriesters en het sanhedrin het dode lichaam weg hebben genomen en op een onbekende plaats herbegraven. Dit is ook wat ze vraagt aan de persoon van wie ze denkt dat het de tuinman is. Ze beseft dat iets onbegrijpelijks, ondoorgrondelijks is gebeurd, als de verrezen Christus haar bij naam noemt."

Opbouwen van goedheid

"Dat is wat de verrezen Heer nog steeds doet. Hij noemt ons bij naam. Hij is betrokken bij elk van ons leven, en wil ons een nieuwe toekomst geven over het kwaad en de vele zonden heen. Van Maria Magdalena leren we de kracht van de liefde van de verrezen Christus, die ook in ons leven een metarmofose wil geven. Dat zal net als bij de rups een proces zijn van afbreken en opbouwen. Het afbreken van sommige negatieve waarden, zoals de gerichtheid op het materiële of stukjes agressie in ons. En het opbouwen van goedheid en begrip en solidariteit. We worden dan meegenomen in de metamorfose van barmhartigheid."

"Ingaan op de barmhartigheid van de Heer is een proces. Iets dat zich over vele jaren voltrekt, dus wees nooit ontmoedigd als niet alles meteen lukt in één keer. Het heeft zijn tijd nodig. De Heer voltrekt dit proces, deze metamorfose, zolang wij Hem zoeken, dienen en eren. Met dezelfde toewijding van Maria Magdalena."