Twaalf gebedsleiders uit het bisdom namen van vrijdagavond 14 juni tot en met zondagmiddag 16 juni deel aan het kloosterweekend dat speciaal voor hen werd georganiseerd. “Tijdens het weekend is uitgebreid gesproken over het thema roeping en de Kerk als gemeenschap van geroepenen”, vertelt Liesbeth Stalmeier.

Liesbeth Stalmeier organiseerde het weekend samen met Rita Schoolenberg. Liesbeth is bisschoppelijk gedelegeerde voor het RK onderwijs en studiebegeleider van Vronesteyn (priester- en diakenopleiding bisdom Rotterdam). Rita is bisschoppelijk gedelegeerde voor pastoraal werkers en pastoraal werker in de Christoffelparochie in Rotterdam.

Liesbeth Stalmeier: “Dat de Kerk een ‘gemeenschap van geroepenen’ is, spreekt mensen erg aan. Alle deelnemers aan het kloosterweekend zijn met hart en ziel actief als gebedsleider. Dat proef je in zo’n weekend. Er werd heel actief meegedaan en meegedacht over de vraag wat het betekent voor je inzet als gebedsleider dat je geroepen bent binnen de gemeenschap van geroepenen.”

“We hebben in het kloosterweekend roepingverhalen uit de Bijbel gelezen. Persoonlijke roepingverhalen kun je spiegelen aan die teksten. Bijvoorbeeld dat mensen een roeping vaak niet meteen aandurven. Tijdens het weekend herkenden deelnemers inderdaad elementen uit die verhalen in hun eigen leven, merkten we.”

“We hebben gesproken over de vraag wat je als gebedsleider kunt doen om mensen in de parochiegemeenschap na te laten denken over hún roeping. Als gebedsleider kan dat bijvoorbeeld door te vertellen en te getuigen. Het besef dat we als Kerk een gemeenschap van geroepenen zijn, betekent ook dienstbaarheid en oog hebben voor het geheel. Iemand thematiseerde ook dat we een gemeenschap van mensen zijn die niet volmaakt zijn en die afhankelijk zijn van God en van de ander.”

“Ook spraken we over de vraag waartoe we als gemeenschap zijn geroepen. Het leverde mooie antwoorden op. God roept ons om door Hem onze eigen hardheid en de hardheid van de wereld te verzachten en op die manier ook kritisch naar de samenleving te zijn. We zijn geroepen om te luisteren naar het Woord van God en Jezus te volgen. We zijn geroepen om elkaar echte aandacht te geven en goed voor de schepping te zorgen.”

“Een derde vraag was hoe de deelnemers vervolgens hun rol als gebedsleider in de gemeenschap zien. Als je als gebedsleider durft te spreken over je geloof en daarvan durft te getuigen, kan dat bij medegelovigen herkenning geven. Als geroepene binnen de gemeenschap van geroepenen, kun je het met elkaar hebben over die roeping die je persoonlijk en als gemeenschap van God hebt gekregen. Roeping is een gave en een opgave. Het is een opdracht.”

“We hebben natuurlijk veel gebeden tijdens het kloosterweekend. Op de zaterdagavond hebben we dat op een bijzondere manier gedaan, namelijk zingend. Vooraf hadden de deelnemers een favoriet religieus lied doorgegeven. Die liederen hebben we met zijn allen gezongen, nadat ieder er een korte toelichting op had gegeven. Die toelichtingen waren persoonlijke geloofsgetuigenissen. Het was biddend, getuigend en doorleefd. En dat is precies waar je als gebedsleider andere mensen in mee kunt nemen.”

“Liederen kunnen een grote bron van troost zijn. Sommige liederen ken je uit je hoofd, of eigenlijk beter: uit je hart. Je hebt ze altijd bij je. ‘We hebben voor u gebeden dat uw geloof niet bezwijkt’, naar Lucas 22, 32 is bijvoorbeeld een van de liederen die we hebben gezongen. Het was een bijzondere avond. Ze zeggen wel dat zingen dubbel bidden is. En dat was ook zo op die zaterdagavond. Het heeft wat als andere mensen met hart en ziel jouw lied meezingen.”

Het kloosterweekend vond plaats in het Willibrordushuis, het klooster van de broeders van Sint Jan, in Den Haag.