Op zaterdag 1 juni vond in de kerk van de H. Antonius van Padua (Boskantkapel) de kerktoetredersdag plaats van het bisdom. De kerktoetreders waren er te gast bij de blauwe zusters s.s.v.m. Elk jaar treden ongeveer honderd mensen door doopsel en/of vormsel en eucharistie toe tot de Katholieke Kerk in het bisdom. Zij worden uitgenodigd voor deze dag van ontmoeting rond de bisschop.

’s Ochtends is er parallel aan de ontvangst met koffie en thee gelegenheid om in de kerk het sacrament van boete en verzoening te ontvangen. Daarna wordt samen de rozenkrans gebeden. Er zijn extra rozenkransen voor wie er geen heeft en de gebedsbundel in de kapel geeft uitleg bij de indeling van de rozenkrans. Sommige deelnemers zijn vertrouwd met de rozenkrans, anderen niet. Een van hen geeft na afloop aan dat het een nieuwe en bijzondere ervaring is om de rozenkrans zo samen te bidden.

Aansluitend op het rozenkransgebed wordt de eucharistie gevierd. Bisschop Van den Hende is hoofdcelebrant en pater Vincent Wang s.v.d. concelebreert. De Kerk viert deze dag het feest van de heilige martelaar Justinus (100/114-165). De bisschop en pater Wang dragen daarom een rood kazuifel.

“Justinus was zeer geïnteresseerd in filosofie”, vertelt de bisschop over deze heilige. “Hij had allerlei filosofen bestudeerd, maar uiteindelijk heeft hij in een ontmoeting de woorden van de Heilige Schrift leren kennen en heeft hij geleerd wie Jezus is en het grote geschenk ontvangen van het geloof. Hij zei: ik heb veel gezocht en gestudeerd, maar de persoon van Jezus gaat er ver bovenuit.” Enkele geschriften van hem zijn bewaard gebleven. “Justinus was vol van de eucharistie. En wat hij over de eucharistie schrijft is indrukwekkend, omdat het gaat over hoe wij dit van het begin af aan als geschenk van de Heer hebben ontvangen”, aldus de bisschop die een stukje voorleest, uit nr. 66 van zijn eerste apologie. Justinus schrijft daarin: “Wij nemen deze gaven niet als gewoon brood en gewone drank, maar zoals onze Verlosser vlees en bloed aannam omwille van ons heil.”

“Als we vandaag de eucharistie vieren dan dank ik de Heer voor uw komst en deelname en voor het geloof in uw hart", zegt de bisschop. “Dat wordt nooit ons bezit, maar blijft altijd een geschenk. Laten we daar zuinig op zijn, het met elkaar blijven delen en ook vertellen aan anderen wie Jezus is. Want de Kerk bestaat niet omwille van zichzelf, maar omdat ze de opdracht heeft het geloof te verspreiden. Dat is de opdracht om de liefde van Jezus concreet te maken en mensen hoop en vertrouwen te geven in Gods leiding. Het geloof is niet alleen voor onszelf, maar ook om door te geven aan de mensen die we ontmoeten en dan kan ook in de komende generaties de blijde boodschap blijven klinken als de grootste rijkdom in onze wereld.”

In de Theresia van Ávila parochie (Drechtsteden) werden elf mensen opgenomen in de Kerk door het doopsel en zes mensen ontvingen het vormsel. Voorafgaand aan Pasen bereidden ze zich samen voor. Ze zijn samen naar deze dag gekomen. “Ik ben heel laat toegetreden tot de Kerk op 72-jarige leeftijd en ik heb wat in te halen. Ik voelde dat ik deze dag beslist niet mocht missen”, vertelt Henny. Een van de andere mannen valt hem bij. Henrico (61) vertelt: “Ik ben jaren aan het zoeken geweest. Toetreden tot de Kerk is een bekroning op een langverwacht iets, het is eigenlijk mijn liefdesbetuiging aan Jezus en God.” Een belangrijk zetje kreeg hij tijdens een mooie fietstocht, samen met de hond in de natuur. Op zijn vraag “God, hoe kan ik U danken hiervoor?” kwam als antwoord: denk eens aan de doop.

Charlotte en Michel zijn jonger dan de mannen. Ook voor hen was Pasen en de voorbereiding op de opname in de Kerk een bijzondere weg. “Het was mooi om de voorbereiding samen met andere mensen in een groep te doen. Iedereen deelde zijn of haar verhaal en vertelde over de redenen om toe te willen treden. Het was heel mooi om dat samen zo mee te maken”, vertelt Charlotte. Michel groeide op met het protestantse geloof en vertelt: “Rond mijn achttiende deed ik eigenlijk niks meer met geloof. Ik ging liever naar Feyenoord dan naar de kerk. Maar op een gegeven moment las ik een boek waardoor ik weer in de bijbel ben gaan lezen en ben gaan bidden. Toen ik ook weer naar de kerk wilde gaan, kwam ik bij de katholieke Kerk uit. Het feit dat het één Kerk is was voor mij doorslaggevend.” Wat brengt juist de katholieke Kerk hem? “Ik zit soms een beetje te veel in mijn hoofd, het mag wat meer naar mijn hart. De katholieke Kerk helpt me daarbij. Als we de eucharistie vieren dan staan we, we knielen, er is wierook, er zijn beelden en glas-in-loodramen. Dat spreekt de hele mens aan.”

De oudste persoon uit de groep is de peter van twee van de kerktoetreders. De 81-jarige luistert naar de naam Hans en vertelt dat het een bijzondere verrassing was om als peter gevraagd te worden bij de doop. “Ik vind het fantastisch en ben heel blij dat ik met hen mee heb mogen lopen op hun weg naar de opname in de Kerk”, vertelt ze. “Ik ben al 81 jaar geleden toegetreden. Dat was in mijn tijd en in de streek in Oost-Brabant waar ik opgroeide een vanzelfsprekendheid. Dus dat ging allemaal automatisch. En nu vragen ze mij allerlei dingen.” Dat zijn vooral praktische dingen, waaronder ook de vraag: hoe bid je de rozenkrans? Ze deelt spontaan een stuk familiegeschiedenis als ze vertelt over de rozenkrans die ze naar deze dag heeft meegenomen. Die was nog van haar oma en is meer dan honderd jaar oud.

Na de eucharistieviering wordt de ontmoeting vervolgd met een lunch. Daarna is er in de middag een rondleiding door de kerk, die wordt gegeven door zr. Nadiya.