In een interview op de website van het Katholiek Nieuwsblad (KN) spreekt Mgr. Van den Hende over de vruchten van het Jaar van Gebed. “Dit vind ik een grote vrucht: dat er in ons bisdom het besef groeit dat je als netwerk van liefde ook een biddend netwerk bent. En dat iedere persoon die tijd vrijmaakt voor gebed en anderen daartoe aanmoedigt, een belangrijke bijdrage levert aan de voortgang van de gemeenschap van de Kerk.”

“Een tweede belangrijke vrucht is dat we het gebed ook verbinden met het vieren van de sacramenten”, vervolgt de bisschop. “Ik zie ook dat eucharistische aanbidding, die lange tijd weg is geweest, op veel plaatsen met grote ijver wordt georganiseerd.”

“Als je als bisdom zo’n Jaar van Gebed begint, dan sluit je aan bij wat Jezus zelf als belangrijk benadrukt. Hij laat zien dat bidden belangrijk en noodzakelijk is. Je ziet dat ook de leerlingen verlangen naar gebed. Er zijn oproepen tot gebed, zoals in het Lucasevangelie en de brieven: ‘Bid zonder ophouden.’ Als je in deze tijd christen wilt zijn, kun je niet anders dan Jezus’ gebed, dat van zijn leerlingen en de oproep om te bidden goed verstaan. Dat weten we misschien allemaal wel, maar het is belangrijk aan te sluiten bij wat de Heer zelf doet, geeft en vraagt.”

De bisschop hoopt dat elke parochie, naast een parochiebestuur en een klussengroep voor het onderhoud, ook een gebedsgroep heeft: “Dat zou ik graag in het bisdom zien ontstaan.”

“God laat ons niet met lege handen staan”, aldus de bisschop. “De Heer geeft voldoende in het Woord van de Schrift, in de sacramenten raakt Hij ons aan, net als in de gemeenschap van de Kerk, die ons gegeven is als geschenk. Dat is iets anders dan alleen maar warme ervaringen. Het betekent ook strijd en ontlediging. Dat hoort allemaal bij het vinden van God en bij het opnieuw als gelovige in de wereld staan. Met vele heiligen zullen we zien dat het niet altijd zonder offers kan.”

“Daarmee bedoel ik dat je het spanningsveld kent tussen bijvoorbeeld wel of niet bidden. Je kunt ook televisie kijken of de krant lezen. Dat kan soms aantrekkelijker lijken dan een moment in stilte te bidden, een psalm te overwegen of het evangelie van de dag te lezen. Dat is een strijd waar de wereld niet van wakker ligt, maar die je in je eigen leven zult moeten aangaan. Dat geldt ook voor de kerkgang. Hou ik die vast? Ga ik op zondagmorgen met z’n allen ontbijten omdat iedereen thuis is, of maak ik de keuze de eucharistie mee te vieren?”

“Die strijd speelt zich af in alle domeinen van ons leven. Wat kies ik? Waar ga ik voor? Die strijd is verre van gemakkelijk en moet niet leiden tot zelfmedelijden, maar hoort bij het met Christus leven en sterven.”

• Lees het hele interview op de website van het Katholiek Nieuwsblad