Pastoor Jack Glas is deelgroepleider tijdens de WJD. Hij begeleidt een groepje van ongeveer tien jongeren. Telkens na een catechese van een van de bisschoppen strijkt zijn groepje neer in het gras rond de kerk. "We beginnen het gesprek met een gebed, waarin ik God dank dat Hij aanwezig is," vertelt hij. "Daarna vertellen de jongeren een voor een welk aspect van de catechese het meest is bijgebleven. Wat vond je mooi of juist niet en waarom? Daar spreken we dan samen over."

"De ene persoon is gewend om over geloof te spreken, de ander wat minder. De één zegt wat meer en de ander wat minder, maar er is veel interactie. Er komen echt diepe gesprekken op gang en alle aspecten van een catechese komen aan bod. Aan het eind, als iedereen even aan het woord is geweest, kijk ik of de vragen die we hebben gekregen ter sprake zijn gekomen. En dan vraag ik wie wil afsluiten met gebed. Er is altijd wel iemand die wil samenvatten in gebed wat we hebben uitgewisseld."

"Er is goede interactie. Je merkt dat jongeren die niet zo gewend zijn aan een geloofsgesprek daarin groeien gedurende de reis. En natuurlijk moet in het begin het vertrouwen in de groep nog groeien. Ik ben als deelgroepleider zo nu en dan echt verrast en ook onder de indruk van wat jongeren bezighoudt en hoe ze met geloof bezig zijn. En ook blij verrast over de punten waarop ze mij iets kunnen leren. Dat is het mooie van het delen van ervaringen. Ik kan wel dingen inbrengen, maar God spreekt tot iedereen en iedereen kan een verrijkende bijdrage leveren."

"We kunnen elkaar verrijken. Een van de dingen waar ik van onder de indruk was, was de reactie van de jongeren in mijn deelgroep op de avond van barmhartigheid uit het voorprogramma. De avond ging over het omgaan met het biechtsacrament. Ik heb mijn eigen ervaring gedeeld en zij spraken over hun ervaringen. Ik vind het knap en dapper. Ze staan er heel positief tegenover en zijn er heel serieus mee bezig. Ze stellen goede vragen en zo inspireren ze ook mij door de serieuze manier waarop ze met God, hun eigen persoon en de barmhartigheid bezig zijn. Het brengt me deels terug naar de tijd dat ik nadacht over mijn priesterroeping. Dat was een hele intensieve periode en dat zie ik nu ook bij de jongeren."