Gesprek vanuit de Heilige Johannes II kapel in Leiden
Karel Beenakker en José Miltenburg.
Van vrijdag 25 op zaterdag 26 maart werden de “24 uur voor de Heer” gehouden. Paus Franciscus nam het initiatief op in de bul over het Heilig Jaar van Barmhartigheid (Misericordiae vultus 2015, nr. 17) voor de Veertigdagentijd als voorbereiding op Pasen. In Leiden is er elke week 24 uur aanbidding van vrijdag 14.00 uur op zaterdag 14.00 uur. José Miltenburg en Karel Beenakker vertelden erover in het Geloofsgesprek op zondag 27 maart.
De 24 uur aanbidding in Leiden wordt gehouden in de Heilige Johannes II kapel die is gelegen naast de H. Lodewijkkerk. José: “Toen het startte werd mij gevraagd: wat is een prettig uur voor jou? En ik dacht: wanneer kan ik altijd? Dat is ’s nachts. En zo kreeg ik een vast uur van één tot twee in de nacht. Het is dan helemaal stil in de binnenstad. Dat maakt zo’n uur intensief. Christus is natuurlijk ook buiten deze kapel, maar in de kapel is Hij heel speciaal aanwezig. Ik voel me echt uitgenodigd om hier dat uur met Hem te zijn. Mijn gedachten dwalen makkelijk af. Maar ik wil er zijn voor God en proberen te luisteren wat Hij mij te zeggen heeft.”
“Ik kom nu vooral in de kapel met mijn kinderen”, vertelt Karel en hij wijst op de glazen wand die de kapel van de kerk scheidt. “Zo kunnen we vanuit deze kapel de mis bijwonen zonder dat mensen in de kerk last hebben van de kinderen.” Hij laat speelgoed zien, zoals een bootje met Jezus en de leerlingen, waar de kinderen mee kunnen spelen. “We zitten allemaal samen in het bootje met Jezus, vertel ik ze. En soms is het tapijt in de kapel het water waar ze overheen varen. Je kunt op knielen op het tapijt voor de aanbidding, maar je kunt er ook op spelen.”
“Maar dan denk ik: bij Jezus in de boot was het ook niet stil. Daar gebeurde ook van alles.”
“Als je kinderen hebt in de leeftijd van 0 tot 4 jaar is het lastig om als gezin naar de kerk te gaan”, vertelt Karel. “Maar met deze kapel kan dat wel. En zo kunnen we als ouders ons geloof tijdens de mis doorgeven aan de kinderen. Missionair zijn is voor mij dat ik in mijn gezin het geloof doorgeef.” José: “Als je missionair wil zijn als parochie, wil je mensen bereiken. Jezus blijft dezelfde, maar mensen bereiken kan verschillend. Ik zie dat mensen echt op zoek zijn naar: wat is de diepste zin van mijn leven?”
Ze vervolgt: “We hebben daarvoor de mogelijkheden van YouTube en podcasts en Zoom. En ook de 24 uurs aanbidding. We wisten toen we hier tien jaar geleden mee begonnen niet dat we zoveel mensen zouden bereiken en jonge mensen die katholiek willen worden. Je weet dat niet van tevoren. Maar je ziet nu dat het vrucht draagt. Vanuit onszelf kunnen we dat niet. Het is God die het moet doen en die zijn wegen kiest. En wij moeten in actie komen en kijken wat zijn weg is.”
“Afgelopen zondag zaten we met acht vaders en zes moeders in de kapel”, vertelt Karel. “Ook in de kerk waren ouders met kinderen. Mensen voelen dat dit een plek is waar ze niet allemaal stil hoeven zijn. Het geluid in de kerk is zo goed dat je de mis nog steeds kunt volgen als je met je schreeuwende kind de kerk uit bent gelopen de gang in. In de fase waarin ik nu zit is er gewoon minder stilte. Maar dan denk ik: bij Jezus in de boot was het ook niet stil. Daar gebeurde ook van alles.”
Dit Geloofsgesprek werd gehouden in het kader van het diocesane Jaar van de Sacramenten, de “24 uur voor de Heer” (25-26 maart) en tegen de achtergrond van de conferentie over de missionaire parochie (24-25 maart).