Maandag begint de laatste etappe: de Wereldjongerendagen in Krakau die het einddoel zijn van onze reis. Na ruim twee dagen in Kielce zijn er tussen gastgezinnen en jongeren hechte banden gesmeed. Dat geldt ook voor de gastplek waar ikzelf mocht verblijven, de pastorie van de Adalbert parochie. In de voorbije dagen hebben we meerdere keren samen de eucharistie gevierd met de mensen in Kielce. Er was gastvrijheid aan tafel en in gesprekken. De Poolse gemeenschap is over het algemeen niet erg vertrouwd met West-Europese talen, maar met een beetje Engels en een beetje Duits én de taal van het hart zijn we met elkaar heel ver gekomen in uitwisseling en vriendschap. Op het feest van Sint Jakobus trokken wij verder naar Krakau. Bij het afscheid bij de bus zijn de mensen van Kielce en ook onze jongeren zichtbaar geroerd. Er zijn adressen uitgewisseld en sommigen planden al een tegenbezoek. De pastoor beklemtoonde een Pools spreekwoord dat zegt: waar gasten zich thuisvoelen, daar voelt de Heer zich thuis. Van onze kant kunnen we zeggen dat we één gemeenschap van geloof rond Christus mogen zijn, ook al komen we uit verschillende landen en spreken we een andere taal. Op de weg van barmhartigheid hadden we de tussenstop in Kielce niet willen missen.

+ J.H.J. van den Hende