Op woensdag 5 juni kwam de schrijn met de reliek van de heilige Theresia in Voorschoten aan. Pastoor Jeroen Smith bracht deze vanuit Leiden, waar de reliek hiervoor was, met een vrijwilliger naar de H. Laurentiuskerk (parochie H. Augustinus). In Voorschoten stonden pastoor Rochus Franken en onder meer twee kosters klaar om de reliekschrijn te ontvangen. De reliek is in Voorschoten van 5 t/m 9 juni. De kerk is de hele dag open, elke dag tot en met de vespers.

De 78-jarige mevrouw Annie Bos is er deze ochtend bij. Ze vindt het belangrijk om de reliek mee te verwelkomen. “Theresia was zo’n bijzonder iemand, dat ik hier vanochtend graag wilde zijn”, vertelt ze. Toen ze als tienjarig meisje het vormsel ontving mocht ze daarbij een naam kiezen. “Dat was in die tijd”, legt ze uit. Ze had Anna ook wel mooi gevonden, de moeder van Maria, maar ze koos voor Theresia. Als ze de reliekschrijn van dichtbij bekijkt, ziet ze een klein medaillon met een afbeelding van Theresia. Op haar verzoek maakt de fotograaf er een foto van. “Het doet me veel dat haar reliek hier is. Er gaat kracht van uit”, zegt ze merkbaar ontroerd. “Ik ga de komende dagen zeker vaker terugkomen. Ik heb alles opgeschreven in mijn agenda.”

De hoofddeur van de H. Laurentiuskerk is dan nog gesloten, maar de zijdeur waardoor de reliekschrijn naar binnen werd gedragen staat open. Daardoor wandelt de heer Bram Breedeveld binnen. Hij kerkt hoofdzakelijk in Leiden, maar komt graag in Voorschoten. “Ik ben hier vaak, omdat veel mensen hier veel op hebben met Theresia”, zegt hij. “Door haar eenvoud, juist door klein te blijven, is ze heel groot geworden. Met haar ‘kleine weg’ kan iedereen iets.”

Ook hij heeft al heel lang een band met Theresia. “Zij heeft mij vanaf mijn twintigste geïnspireerd. Ik ben in Lisieux geweest en gevoelsmatig heb ik haar daar ontmoet. In de kerk, bij de kapel waar ze is, heb ik haar aanwezigheid ervaren. Dat is altijd zo gebleven. Is er een probleem of wat dan ook in mijn leven, zij is er bij betrokken. Dat voel ik. Ze helpt me. Dat is een rode draad in mijn leven. Ze helpt me met dingen die goed gaan en met berusting als dingen moeilijk zijn.” Ook hij is zichtbaar onder de indruk. Thuis heeft hij enkele relikwieën van Theresia, zoals een stukje stof dat ze heeft gedragen. “Dat is een relikwie in ‘de tweede graad’”, legt hij uit. “De relikwie in de reliekschrijn is er één van de eerste graad: uit haar lichaam genomen. Door haar relieken komt Theresia gevoelsmatig extra dichtbij.”

Ondertussen leggen Ernie Wielenga en Aad van Loenen de laatste hand aan de inrichting van de ruimte rond de reliekschrijn. De twee kosters zetten deze ochtend de puntjes op de i. Ze plaatsen een zuiltje links en rechts van de schrijn, zetten er kandelaars op en steken de kaarsen aan. Ze pakken de tentoonstelling uit en plaatsen de panelen in de looproute van de kerk. Aad experimenteert nog even met een extra lampje om de reliekschrijn extra uit te lichten.

Ernie Wielenga was deze ochtend voor de komst van de reliek wat zenuwachtig: “De laatste keer heb ik de reliekschrijn in Lisieux gezien. En nu is ze gewoon hier in mijn kerk.” Haar collega is niet zo gauw zenuwachtig vertelt hij. Hij vindt het mooi dat de reliek in de kerk in Voorschoten is. Hij heeft geen speciale band met Theresia, maar is gefascineerd: “Bij de schrijn staan foto’s van Theresia. Dat intrigeert me. Iemand heeft gezien dat zij bijzonder was en haar zo op de foto gezet.” Niet eerder maakte hij als koster mee dat een reliekschrijn naar zijn kerk kwam. “In Duitsland heb ik in kerken wel schrijnen gezien, bijvoorbeeld in de dom in Keulen, maar die zijn een stuk groter.” Lachend: “Nee, het viel zeker niet tegen vanochtend dat deze kleiner is. Het is bijzonder dat deze hier is.”

Achter de reliekschrijn kijkt een beeld van Theresia toe. “We hadden in deze kerk geen beeld van Theresia, maar dat kan toch eigenlijk niet”, vertelt Ernie Wielenga. Met andere parochianen nam ze het initiatief om een heiligenbeeld te kopen en dit een mooie plek te geven in de kerk. Ze vertelt over de band die ze heeft met Theresia: “Ik ben ‘fan’ van haar. Ik heb haar boeken, ik heb beelden en foto’s. Theresia is een heel eenvoudig meisje met een groot vertrouwen in Jezus. Ik ervaar veel steun van haar.”

Die band met Theresia gaat terug op haar familie. “Mijn oma en haar drie dochters, waaronder mijn moeder die toen nog een kind was, verhuisden naar Rotterdam toen het zakelijk slecht ging. Ze kwamen op een bovenwoning terecht en in een lege keukenkast lag een bidprentje van de heilige Teresia. Toen heeft mijn oma gebeden tot de heilige Theresia: help ons om de keukenkast weer vol te krijgen. Dat is gebeurd en mijn oma is altijd dankbaar gebleven. Mijn oma heeft me dat later verteld en ook dat we ‘Treesje’ mochten zeggen omdat zij onze ‘huisheilige’ is.”

Wie meer te weten wil komen over Theresia kan terecht bij onder meer uitgeverij Betsaida en RK Alpha Centrum voor bijvoorbeeld de volgende boeken:

• Jacques Gauthier, Ik heb dorst: Thérèse van Lisieux en Moeder Teresa van Calcutta
• Hélène Mongin, Louis en Zélie Martin (€14,95). Nederlandse vertaling van de standaardbiografie over de ouders van de H. Theresia van Lisieux, het eerste echtpaar dat gezamenlijk heilig verklaard werd door paus Franciscus (2015)
• John Paul Thomas, Lessen van de heilige Thérèse: De wijsheid van Gods kleine bloem
• Jean C.J. D'Elbée, Geloven in de liefde: Een persoonlijke retraite volgens Heilige Thérèse van Lisieux
• Er is ook een stripboek over Thérèse van Lisieux