Op zaterdag 30 juli komen de Nederlandse pelgrims nog een laatste keer bij elkaar in de catechesekerk voordat ze vertrekken naar Campus Misericordiae. Daar wordt 's avonds de gebedswake met paus Franciscus gehouden. Nadat op vrijdag tijdens de kruisweg de lichamelijke werken van barmhartigheid zijn uitgebeeld, worden op zaterdag de geestelijke werken van barmhartigheid in beeld gebracht.

Geloof en hoop bewaren in Syrië

Daarbij geeft een jonge vrouw (26) uit Syrië een indrukwekkend getuigenis over de manier waarop zij en anderen in Syrië pogen de menselijke waardigheid en humaniteit hoog te houden, hoe ze proberen het geloof te bewaren en de hoop. Dit terwijl het elke dag gevaarlijk is om de deur uit te gaan. Ze noemt de namen van vrienden die ze heeft verloren en ook van het jongetje van tien, dat met zijn familie om het leven kwam toen hun flat instortte in de nacht en ze bedolven werden onder het puin. Ze vraagt om gebed voor haar geliefde Syrië aan de pelgrims, die ze zo heeft geraakt met haar verhaal.

Ga op weg en durf risico's te nemen

De paus houdt een toespraak speciaal voor de jongeren. Hij waarschuwt voor de lethargie van de canapé. Wees niet zo'n jongere die de zitbank niet afkomt, zegt de paus, maar wees actief. Geloof is op weg gaan met een open hart en risico's durven nemen. De paus bemoedigt de jongeren en spoort ze aan kritisch te zijn op hun omgeving en de oudere generaties alert te houden en wakker te schudden. Bouw bruggen en geen muren, benadrukt de paus en hij herhaalt ook de woorden die hij sprak bij de welkomstceremonie: zorg dat je niet vroegtijdig als jongere al afscheid neemt van je leeftijd en alle energie en vernieuwingskracht die daarbij hoort, ga niet vroegtijdig met 'pensioen'. Na de toespraak volgt een half uur met aanbidding van het heilig Sacrament, waarna de wake wordt afgerond en de muziek inzet op het veld.

Ochtend: op weg gezet

De weg naar Campus Misericordiae vanaf de slaaplocatie van de jongeren is ongeveer tien kilometer. Het loopt tegen de dertig graden als de jongeren hun wandeling inzetten. Mgr. Van den Hende heeft ze daarvoor bij het uitgaan van de kerk gezegend met wijwater en met alle bisschoppen en de priesters de hand gedrukt en een goede tocht gewenst.

In de homilie heeft de bisschop vooruit geblikt op deze bijna laatste etappe van de reis. "We zijn nu samen als Nederlandse pelgrims. Straks maken we deel uit van een veel groter geheel, we zijn een stipje op het veld. Maar, zoals gisteren gezegd in de catechese, ook als klein stipje zijn we belangrijk, want ieder heeft zijn aandeel in de gemeenschap van geloof. We mogen ons zelf insluiten als deel van de gemeenschap van het lichaam van Christus."

"We hebben veel gehoord over barmhartigheid en de persoon van Jezus Christus. Hij staat helder op ons netvlies. Ik hoop van harte dat dit zo blijft. Morgen zal dat zeker nog wel gaan als we bidden rond de plaatsbekleder van Christus op aarde, paus Franciscus. Maar als we thuis zijn, ontmoeten we minder mensen die spreken over het evangelie en blij zijn met het geloof. Dan komt het erop aan dat we in ons hart bewaren wat ons deze dagen gegeven is. De Heer gaat met ons mee, we blijven -alle generaties samen- het volk van God. Het is goed elkaar hier te ontmoeten en te beseffen dat we tot het netwerk van de Heer blijven behoren, ook als je er soms misschien alleen voor staat, of kritisch wordt bekeken vanwege je geloof."

"Het evangelie dat we vandaag hebben gelezen, geeft aan dat het niet allemaal mooi is wat er opbloeit. Distels en onkruid lijken soms meer succes te hebben met groeien dan de tarwe. We moeten niet te snel denken dat wij het graan zijn. We kunnen in ons hart en in wat we zeggen behoorlijk stekelig zijn. De barmhartigheid van God word ons niet één keer gegeven, maar steeds opnieuw."

"In ons mag het verlangen leven om ons steeds opnieuw met de Heer te verzoenen. Hij staat voor ons klaar en heeft oog voor ons. Bidden we dat we op Campus Misericordiae nog eenmaal met zoveel mensen samen ervaren dat we leerlingen van de Heer zijn, om daarna de moed te hebben als pelgrims in geloof verder te trekken, levend van de barmhartigheid van de Heer en in staat om zijn barmhartigheid te tonen in wat we zeggen en wat we doen."