De komende jaren stelt de regering geld beschikbaar voor geestelijke verzorging in de thuissituatie. Uit onderzoek blijkt echter dat voor zowel cliënten als zorgprofessionals niet altijd even duidelijk is wat een geestelijk verzorger doet en wanneer men een beroep op een geestelijk verzorger kan doen. Daarom organiseerde bisschoppelijk gedelegeerde Emile Boleij een expertmeeting rond het thema: beeldvorming en profilering.

De bijeenkomst vond plaats op 28 maart op het bisdombureau in Rotterdam. De negen deelnemers gingen met elkaar in gesprek over de vragen: Welk beeld hebben mensen bij een geestelijk verzorger? Hoe stellen we onszelf voor? Hoe maken we aan andere zorgprofessionals duidelijk wat we doen en wanneer zij een beroep op ons kunnen doen?

Want zoals de minister De Jonge (Volksgezondheid, Welzijn en Sport) schrijft: “Ieder mens geeft betekenis en zin aan zijn of haar leven en gebeurtenissen daarin. Wanneer ingrijpende veranderingen plaatsvinden en/of mensen worstelen met vragen van existentiële aard, kan de geestelijk verzorger als expert ingeschakeld worden”.

Door samen te kijken naar ‘religieuze leiders’ en een stellingen te bespreken, kwam er tijdens de expertmeeting reflectie en uitwisseling rond het thema.

Emile Boleij: “Veelal spelen in de zorgpraktijk oude beelden een rol, de verlegenheid om in te gaan op zinvragen of levensvragen en het gebrek aan tijd. Levensvragen zijn vaak trage vragen en ze laten zich niet altijd gemakkelijk vertalen in een concrete hulpvraag.”

“Een groot deel van de geestelijk verzorgers is niet blij met de titel geestelijk verzorger”, weet Emile Boleij. “De titel roept onduidelijkheid op en werkt soms ook vervreemdend. Aan de andere kant merken we in onze eigen praktijk, dat mensen die eerder in een andere zorginstelling contact met een geestelijk verzorger hebben gehad, later makkelijker de vraag om een geestelijk verzorger stellen. Hetzelfde geldt voor zorgprofessionals die bekend zijn met geestelijke verzorging. Zij schakelen sneller een geestelijk verzorger in.”

De bisschoppelijk gedelegeerde voor de zorg constateert daarom na de bijeenkomst, dat via scholing van zorgmedewerkers, via informatie voor cliënten en via deelname aan zorgoverleg volop mogelijkheden zijn om de inhoud van het werk van de geestelijk verzorger duidelijk te maken.