Op maandag 30 september werd de dies (dies natalis) gevierd van de Priesteropleiding en Diakenopleiding Vronesteyn. De dies wordt jaarlijks gevierd op of rond de datum van de oprichting van Vronesteyn (1 oktober). Mirjam Spruit (Centrum voor Parochiespiritualiteit) sprak de dieslezing uit met als thema: Pelgrims van hoop. Wat kunnen de parochies als gemeenschappen van geloof hierin betekenen?

Voor de dieslezing verzamelen zich deze avond op Vronesteyn leden van pastorale teams en ambassadeurs van Vronesteyn. Donateurs van Vronesteyn sluiten online aan via Teams. Voorafgaand is in klein gezelschap de eucharistie gevierd in de huiskapel van Vronesteyn met bisschop Van den Hende als hoofdcelebrant.

In zijn homilie preekt de bisschop vanuit de Schriftlezingen over Job. “Terecht zegt men dat de bijbeltekst over Job gaat over het probleem van het lijden”, aldus de bisschop. “Immers in de lezing wordt gesteld dat het Job aanvankelijk goed gaat en dat hij daarom God liefheeft: een veilig huis en bezit inclusief een grote kudde. Maar de Satan verwacht dat Job de Heer zal vervloeken zodra Job in ellende en lijden moet leven. We lezen echter dat Job zelfs in ellende de Naam van de Heer blijft zegenen en zich klein maakt.”

“Nadenkend over deze lezing, zou je misschien in onze huidige tijd ook het omgekeerde kunnen zeggen: namelijk dat juist welvaart ons van God kan verwijderen, wanneer je alles hebt en niets lijkt te missen. Niet dat we bij welvaart de Heer automatisch vervloeken, maar wel dat we de Heer uit het oog kunnen verliezen. Het evangelie leert ons dat we klein moeten blijven. Maar in onze tijd met veel welvaart lijkt eerder de grotere mens naar voren te komen dan de kleinere mens; eerder de overmoedige mens dan de nederige persoon.”

De bisschop vertelt over een Afrikaanse kardinaal die hem eens zei: missionarissen zijn vanuit Europa naar ons gekomen om het geloof te verkondigen, om Jezus Christus bekend te maken, maar eigenlijk zouden jullie nog een keer moeten komen vanuit Europa, niet om de Heer opnieuw te verkondigen, maar om ons te laten zien dat ondanks welvaart en allerlei rijkdom het geloof voor jullie nog steeds van onschatbare waarde is.

Bisschop Van den Hende: “Wat zou het goed zijn als wij, wanneer we over Job lezen die zelfs in zijn ellende God blijft prijzen, ook in onze streken God blijven prijzen wanneer we welvaart genieten. Het is een belangrijke vraag voor onze tijd. Want waar we bij ‘beproeving’ denken aan lijden en ellende, kun je bij ‘beproeving’ ook denken aan zoveel rijkdom en zekerheid dat je zou kunnen gaan denken dat je je bestaan aan jezelf ontleent.” En zo zegt de bisschop tot slot: “Mogen wij bidden dat het lijden mensen niet in God teleurstelt maar ook dat vervolgens rijkdom ons niet weghoudt van de Heer die van ons houdt.”

Via het Centrum voor Parochiespiritualiteit is Mirjam Spruit betrokken bij de organisatie van de missionaire conferenties die sinds enkele jaren landelijk voor parochies worden georganiseerd. De eerstvolgende conferentie vindt plaats op zaterdag 8 februari 2025. Zij vertelt hoe de Canadese priester James Mallon en de parochievernieuwing die hij in gang zette haar hoop gaf. Daarna zag ze ook in Nederland hoe parochievernieuwing, waar die werd opgepakt, een impuls gaf aan het parochieleven.

Ze onderbreekt haar verhaal deze avond enkele keren om de deelnemers met elkaar in gesprek te laten gaan over hoop in het parochiepastoraat en de vraag waardoor je de hoop zou kunnen verliezen. Ze merkt op dat iedereen in zijn (vrijwilligers)werk onvermijdelijk te maken krijgt met teleurstellingen, verbreedt dit naar andere groepen dan de Kerk, schetst manieren waarop mensen met teleurstellingen om kunnen gaan, en komt uiteindelijk uit bij de bul van paus Franciscus: “Spes non confundit”: de hoop wordt niet teleurgesteld.

Paus Franciscus citeert daarin de apostel Paulus: “De hoop wordt niet teleurgesteld, want Gods liefde is in ons hart uitgestort door de Heilige Geest die ons werd geschonken (Romeinen 5, 5)” (nr. 2). “De christelijke hoop is gebaseerd op de zekerheid dat niets en niemand ons ooit van de goddelijke liefde zal kunnen scheiden (met een verwijzing naar Romeinen 8, 35.37-39). Deze hoop bezwijkt niet in moeilijkheden, zij baseert zich op het geloof en wordt gevoed door de liefde en maakt het zo mogelijk verder te gaan in het leven” (nr. 3).

Het logo van het Heilig Jaar toont vier figuren die elkaar vasthouden en waarvan de eerst het kruis met een anker vasthoudt. “Het beeld van het anker is illustratief om de stabiliteit en de zekerheid te begrijpen die wij te midden van de roerige wateren van het leven bezitten, als wij ons toevertrouwen aan de Heer Jezus” (nr. 25).

Mirjam Spruit wijst ook op het belang van gebed. Parochies kunnen zich laten sterken door het gebed, dat de hoop laat groeien. Met de woorden van paus Franciscus: “Wij [worden] opgeroepen om opnieuw de onschatbare waarde te ontdekken van ons vermogen om een hartelijke dialoog met de Heer aan te gaan en zo pelgrims van de hoop te worden, omdat ‘het gebed de eerste kracht van de hoop is. Jij bidt en de hoop groeit, gaat verder. Ik zou zeggen dat het gebed de deur openzet voor de hoop. De hoop is er, maar met het gebed open ik de deur’.”

Tijdens de dies was er ook aandacht voor Mariette Doderer. Zij gaat met pensioen en nam daarom afscheid als gastvrouw en hoofd van de huishouding van Vronesteyn. Er was veel waardering voor haar hartelijke inzet en betrokkenheid bij Vronesteyn als diocesaan huis van roeping en opleiding en van gastvrijheid. Mariette Doderer werd toegesproken door rector Broeders en daarna door bisschop Van den Hende. Ze kijkt terug op 22 jaar dat ze zo met Vronesteyn verbonden was.