“Er was geen stem uit de hemel die tegen me zei: ‘Je moet diaken worden.’ En toch heb ik het gevoel dat God mij roept.” In deze video van het bisdom Rotterdam vertellen Melchior Kerklaan en Ed Doe openhartig over hun roeping tot het diaconaat. Het betekende voor beiden een wending in hun leven die ze eerder niet voor mogelijk hielden.

Op zondag 21 mei 2023 werd Arno Aardoom (45) tot diaken gewijd voor het bisdom Rotterdam, als stap op weg naar de priesterwijding. In een interview in de aanloop naar de wijding vertelde hij over zijn roeping.

• Lees zijn interview voor de diakenwijding

"Dat het geloof, het geschenk dat God ons in het hart legt, niet voor jezelf alleen bedoeld is, is een ervaring van vele mensen", vertelt Daan Huntjens. Hij werd op 2 juni 2018 priester gewijd. "De pastoor van mijn thuisparochie in Den Haag zei het mij eens als volgt: 'Als Onze lieve Heer je in je nekvel gegrepen heeft, laat Hij je niet los!' De mooiste beschrijving van dit gevoel vind ik in een brief van de apostel Paulus: 'De liefde van Christus laat ons geen rust' (2 Korintiërs 5, 14).'"

"Zo is het ook bij mij. Afkomstig uit een van huis uit katholiek gezin, maar aanvankelijk niet gelovig opgevoed, raakte ik op mijn zevende onder de indruk van het katholieke geloof toen ik bij de uitvaart van mijn grootvader voor het eerst een heilige mis bijwoonde. Ik wilde eigenlijk niet gaan, moest toch en snapte natuurlijk niet wat er gebeurde, maar vond het mooi, fascinerend. Zeker de consecratie. Sindsdien ging ik vaker op zaterdagavond met mijn moeder zeven kilometer achterop de brommer en negen maanden later ben ik gedoopt."

"Ik werd opgenomen in de Kerk en in de parochiegemeenschap, werd daarna misdienaar en toen al dacht ik dat ik wel priester wilde worden. Naarmate ik ouder werd, rijpte dit verlangen en groeide het vermoeden dat de levensstaat en de spiritualiteit van het priesterschap bij mij passen."

"Een belangrijke steun waren de jongeren die ik in Leiden en Den Haag ontmoette, zoals bij de jongerengroep van de Broeders van Sint Jan. Het waren jongeren van wie ik dacht dat ze niet bestonden: jongeren met wie je kunt praten over geloven, met wie je samen kunt bidden. Ook belangrijk voor me, om Gods roepstem duidelijk te krijgen, waren een priester met wie ik regelmatig lang praatte, het vieren van de eucharistie en het steeds een nieuw begin met God maken in het sacrament van de verzoening. Zo kon ik in vertrouwen op de Heer de stap zetten om vanuit Vronesteyn priesterstudent te worden."