Mensen vragen tegenwoordig wel: is dat wel te doen een jawoord voor heel je leven? Er is veel onzekerheid of je dat wel kunt volbrengen als mens. En in het verlengde daarvan klinkt dan de vraag: moet dat wel? Dat er vragen klinken, is van alle tijden. Ook Jezus heeft in zijn aardse leven over het huwelijk gesproken. Als Hij door de Farizeeën wordt bevraagd (Mt. 19, 1-6) en zegt ‘Hebt ge dan niet gelezen dat de Schepper in het begin hen als man en vrouw heeft gemaakt?’ ontleent Hij die woorden aan het boek Genesis (Gen. 1, 27 en 2, 24). Hij gaat terug naar de kern: Waar is het God om te doen? Wat staat Hem voor ogen?

Man en vrouw zijn geschapen naar Gods beeld en gelijkenis en die worden één vlees, dat wil zeggen: een band van eenheid die onontbindbaar is. Het is belangrijk dat we -rond de onzekerheid van ‘kun je dat wel volbrengen?’- beseffen dat God voor ogen staat dat gehuwden samen optrekken als man en vrouw voor altijd. Het huwelijk is geworteld in de scheppingsorde. Het hoort bij het huwelijk dat man en vrouw zich aan elkaar binden.

Het huwelijk tussen man en vrouw is een verbond. Een jawoord zou je anders nog uit kunnen leggen als een contract. Maar een huwelijk is geen contract, het is een jawoord dat je mag verdiepen in wederkerigheid met de lange adem die daarvoor nodig is. Daarom is ‘verbond’ een beter woord voor het huwelijk. God heeft zijn jawoord aan ons gegeven, om met ons verbonden te zijn en het nooit meer terug te nemen. Het verbond is Gods trouw aan ons door dik en dun. Het huwelijk, het verbond tussen man en vrouw, mag daar een beeld van zijn.

In de Efeziërs brief (Ef. 5, 32) wordt de huwelijksband ‘mysterion’ genoemd, een ‘geheim’, in het Latijn vertaald met 'sacrament’. Het huwelijk als afbeelding van Christus en zijn Kerk is een ‘geheim’. Niet in de zin van iets geheimzinnigs, maar in de zin van dat het zó bijzonder is dat het nooit een louter menselijke instelling kan zijn.

Een sacrament is een geschenk van Christus, een waarneembaar en werkzaam teken van genade. Het huwelijk komt tot stand door een jawoord van man en vrouw aan elkaar en ten overstaan van God. Het is een jawoord in aanwezigheid van Christus die het bekrachtigt met zijn liefde en trouw. Je ontvangt meer dan je echtgeno(o)t(e) jou kan geven, en jij geeft meer dan je alleen van jezelf kunt geven. Het huwelijkssacrament wordt geschonken over en weer door man en vrouw in kracht van de heilige Geest. Christus helpt om het huwelijk te volbrengen.

Als het over het huwelijk gaat, mogen we zeggen in het licht van de Schrift: het is niet alleen door de mens bedacht, God legt het in ons hart, het is verankerd in de schepping, het is beeld van Christus en zijn Kerk. En als we door de liefde van Christus zijn trouw leren kennen, is dat verbonden met de trouw die je als man en vrouw leeft in het huwelijk.

Dat wil niet zeggen dat er elke dag alleen maar hartjes zijn en rozengeur en maneschijn. Nee, Christus maakt met zijn Kerk ook dingen mee die moeilijk zijn. De Heer moet ons vaak weer vergeven en barmhartigheid betonen. Het huwelijk betekent geen rimpelloos leven voor de rest van je bestaan, maar je jawoord mag gesterkt worden. Zijn trouw en dienstbaarheid mag je als gehuwde als opdracht in je leven aanvaarden.

Het huwelijk is een geschenk, gave en opgave, zo wordt duidelijk uit de Schrift. Misschien stond en staat het onder druk, omdat we niet goed begrijpen dat het huwelijk een opdracht is voor heel het leven. En dan mogen gehuwden de woorden van onze Verlosser indachtig zijn: Heb je dan niet gelezen wat de Schepper deed in het begin, dat God een plan met jullie heeft en je helpt dat in zijn kracht te volbrengen?

• Bron: 'Jawoord voor heel je leven'
• Lees ook: Geloofsboekje 'Het sacrament van het huwelijk'
• Bid mee: Gebed voor huwelijk en gezin